१४३ चृत्तिविकरुपः २२. ३२-४१

सूत्रधारस्य वाक्यं वा यत्न वाक्यार्थमेव वा ।
गृहीत्वा प्रविशेत्‌ पालं कथोदूघातः स कीर्तितः ॥२२॥
'प्रयोगेऽब् प्रयोगं तु सूत्रधारः प्रयोजयेत्‌ ।
ततश्च प्रविशेत्‌ पातर प्रयोगातिङ्ायो हि सः ॥२३॥
“्रचत्तं काथैमाधिल्य सूत्रभ्यत्र वणयेत्‌।
तद्‌ाश्रयाच्च पात्रस्य प्रवेशस्तत्‌ प्रवत्तकम्‌ ॥३४॥
पषामन्यतमं ्छिष्टं योजयित्वा तु युक्तिभिः» ।
पा्रभ्रन्थैरसम्बाधं प्रकुर्यादासुखं बुधः ॥२५॥
एवमेतद्‌ बुधैर्ञेयमासुखं विविधाश्चयम्‌^ ।
लक्षणं पूर्वसुक्तं त॒ वीश्याः प्रहसनस्य च ॥३६॥
इत्यष्टाधं विकस्पा चृत्तिरियं भारती मया भरोक्ता ।
साच्वल्यास्तु विधानं छक्चषणयुक्लया प्रवक्ष्यामि ॥२७॥
या साच्वतेनेह गुणेन युक्ता
न्यायेन चत्तेन समन्विता च ।
दर्षोत्करा संहृतशोकभावा

सा सात्वती नाम भवेत्त्‌ उत्ति; ॥२८॥
वागङ्गाभिनयवती सच्वोत्थानवचनप्रकरणेषु ।
सच्वाधिक्ारयुक्ता विज्ञेया साच्ती वृत्तिः ॥२९॥
वीरादूुतरौद्ररसा विज्ञेया "ह्यस्पकरणशुङ्गारा ।
उद्धतपुरषभ्राया परस्पराघषषणङृता च ॥४०॥
उस्थापकश्च परिवतेकश्च "संलापकः ससंघातः ।
चत्वारोऽस्या सेद्‌ विज्ञेया नास्यतच्वन्ञैः ॥७१॥

3०-41 (€ 32-41 ; 8.72. 3544). 1 8. प्रयोगे तु. 2 8.
कालप्रृ्तिम्‌...वणंना या श्रयुज्यतते. 3 8. ०५१७ 8 10, 4 ©, विबुधाश्रयम्‌.
5 2. निरस्तकशण०. 6 8. संलापकश्च संघायः,