द्ाविरोऽध्यायः

समुत्थानं तु उृत्तीनां व्याख्यास्याम्ययुपूर्वंशः।
यथा वस्तूद्धवं चैव काम्यानां च विद्ृल्पनम्‌ ॥१॥
एकाणैवं जगत्‌ कत्वा भगवानच्युतो यद्‌ ।

होते सर नागपय॑ङके "लोकान्‌ संक्षिप्य मायया ॥२॥
अथ श्वीयैमदोन्मत्तावसुरो मधुकैटभौ ।
तजैयामाखातुदैवं तरखा युद्धकाङ्क्षिणौ ॥३॥
भवाह विमद मानो तावक्षयं भूतभावनम्‌ ।
सुष्टिभिजेचभिश्चैव योधयामासुः प्रभुम्‌ ।।४॥
“अभिद्रवन्तावन्योन्यं वाक्यैश्च पर्पैस्तद ।
नानाधिक्षेपवचनेः कम्पयन्ताविवोद्धिम्‌ ॥५॥
तयोनकथरकाराणि श्ुत्वा वाक्यानि गजं तोः ।
^किश्िदाकस्पितमना दुहिणो वाक्यमत्रवीत्‌ ॥६॥
किमिदं भारती चत्तिर्वीग्भिरेव प्रवतेते ।
उत्तरोत्तरसंचद्धा नन्विमौ निधनं नय ॥७॥
पितामहवचः श्रुत्वा प्रोवाच मधुखूदनः ।

"वाढं कायक्रियाहेतोभारतीयं विनिमिंता ॥<८॥
भाषतो वाक्यभूयिष्ठा भारतीयं भविष्यति ।
"अदमेतौ निहन्म्यद्य इत्युक्ता वचनं हरिः ॥९॥।
शदधेरविरृतैरद्धैः साङ्गहारेस्तदा शरराम्‌ ।
""योधयामास तौ द्यौ युद्धमागेविशारदौ ॥१०॥

110 (( ०; 8.29. 1-10). `" ल, लोकं. 2 8. वोयंबलो ०.
3 8. निज बाहर विश्ठदन्तां भूतभावनमक्तयो. 4 8. बहुभिः परवैर्वाक्येरन्योन्यसममिद्रवम्‌.
5 8. वचांसि वदतोखलदा, ¢. गजंतोः, 8.0. तजंतोः. 6 8. श्रुत्वा त्वमिदतमना.
7 8. कायहेतोर्मया ब्रह्मन्‌. 8 ?. वदतां. 9 8. तस्मादेतौ. 7० 8. योधयामासतुः.