एकोनविंशोऽध्यायः
पवं भाषाविधानं तु मय प्रोक्तं द्विजोत्तमाः" ।
“पुनर्वीक्यविचारं तु किक सं निवोधत ॥१॥
उत्तमेर्मष्यमैर्चियं संभाष्या यथा नराः ।
समानोक्कृष्टहीनाश्च नाटके तान्निबोधत ॥२॥
देवानामपि ये देवा महात्मानो महषयः।
भगवन्निति ते वाच्या यास्तेषां योषितस्तथा ॥२॥
देवाश्च लिङ्गिनश्चैव “नानाश्रुतिधराश्च ये ।
भगवन्निति ते वाच्याः पुरूषः खीभिरेव च ॥७॥
आर्येति ब्राह्मणं ब.यान्‌ महाराज्ञेति पाथिवम्‌ ।
उपाध्यायेति चाचार्यं बद्धं तातेति चैव हि ॥५
"छन्दतो नामभिवच्या ब्राह्मणैस्तु नराधिपाः।
तरक्चाम्यं तु महीपा सात्‌ पूज्या "द्विजाः स्मरताः ॥६॥
ब्राह्मणैः सचिवो वाच्यो हमाल सचिवेति वा।
शेषैरन्यै जने्वाच्यो हीनेरायंति निलयाः ॥७॥
समैः संभाषणं कार्यं येन नान्ना तु संज्ञितः ।
हीनैः 'सपरिहारं तु नाञ्च संभाष्य उत्तमः ॥८५॥
नियो गाधिदता भ्ये तु पुरुषा योषितस्तथा ।
ग्कास्काः शिल्पिनश्चैव संभाष्यास्ते तथैव हि ॥१॥
मान्यो" भावेति वक्तव्यो किञ्चिदूनस्तु `'मारिषः ।
समानो" हि वयस्येति "हंहो हण्डे इति वाऽधमः ॥१०॥

-1 (8. शा. 6575; ल ग-ग्य). 1 8. व्ण्णपाण्टञ ताल ल).
शा. 2 ए. वाक्यविधानं. 3 9. श्रुत. 4 98. नान्रा राजेतिवा. 5 8. दि.
6 8.द्रजाः स्ताः. 7 8. ^ सपरिवारं, ^£. 215० सपरिहासं, 8 8. धेव.
9५. कारकाः. 10 ©. मान्यो. गग 68. माषकः. 72 8. व्हथ. 13 8. हंहो
हरडेति. (.दोदंवा