१३. २९१-३१ नास्यंरासखम्‌ १०

यः समैः सितो गच्छेत्तत्र कायो खयाश्रयः।
चतुष्करो ऽथ द्विकल [अथ] वैककलः पुनः ॥२१॥
अथ मध्यमनीचेस्तु गच्छेद्यः परिवारितः।
"चतुष्कलमथा््वै' च तथा चेककलटं पुनः ॥२२॥
"देवदानवयक्षाणां चृपपन्नगरक्चसाम्‌ ।
चतुस्तालप्रमाणेन कतैव्याथ गतिवृधेः ॥२३॥
दिवौकसां तु शेषाणां मध्यमा गतिरिष्यते ।
तत्रापि “चोद्धता ये तु तेषां देवैः समा गतिः ॥२४॥
कषय उचुः-
यदा मचुष्या राजानस्तेषां देवगतिः कथम्‌ ।
अब्रोच्यते कथ नेषा गती राज्ञां भविष्यति ॥२५॥
इह प्रकृतयो दिव्या तथा च दिव्यमानुषी ।
भाचुषी चेति विज्ञेया नास्यचत्तक्रियां प्रति ॥२६॥
देवा हि प्रकृतिर्दिघ्या राजानो दिव्यमानुषी ।
या त्वन्या खोकविदिता माुषी सा प्रकीतिता ॥२७॥
'देवांरशजास्तु राजानो वेदाध्यात्मखु कीर्तिताः ।
एवं देवाञुकरणे दोषो ह्यव न विद्यते ॥२८॥
अयं विधिस्तु कर्तव्यः खच्छन्द्गमनं प्रति ।
खं्रमोत्पातरोषेषु प्रमाणं न विधीयते ॥२९॥
सर्वासां प्रकृतीनां तु अवस्थान्तरसंश्रया ।
+उत्तमाधममध्यानां गतिः कार्या प्रयोक्तृभिः ॥२०॥
चतुद्धैकलर' वां स्यात्‌ तथाधंकलमेव च ।
अवस्थान्तरमासाद्य कुर्याद्‌ गतिविचेष्टितम्‌ ॥३९॥

21-24 ( ए.श्ा. 2124; ©. 21 -24). 1 एव. प्मधोधं. > 80.
देलयदानव. 3 80. सवेषां, 80. शेषाणां. 4 ¢. चोर््वैवा.

25-28 (8.7. 25-28 ; ७. 25-28). 7 €. देवात्वाजास्तु.

29-31 (.श्ा. 29-33 ; ७. 29-33))