260 DE CURATIONE

est: quare expedit morbum nosse, ne te principium fallat, et
quantum protenditur; in ipso enim si debita adhibeantur reme—
dia, totus interficietur morbus: si vero jam principium praeterisse
putes, et contagem jam altius radices egisse, urendus quidem
non est locus, quoniam agitabitur venenum magis introrsum:
consulo tamen, ut scarifices et supra ponas emplastra, quae
evocent et exsiccent, quin et vessicas etiam inducant, quale
est quod habet galbani, serapini, opopanacis, singulorum unc 5,
euphorbii drach I, iridis, xiridis, aristolochiae, gentianae singu—
lorum drach r. — Nitri, sulfuris, singulorum scrup II — Cerae
quod sufficit. Quoniam autem seminaria omnia contagionum
materiam sibi analogam inficiunt et corrumpunt, existimandum
est per processus morbi partem materiae parari ad corruptionem,
partem corruptam esse: quare et per ea quae prohibent putre—
factionem, procedere necesse est, et per ea quae evacuant: quae
vero omnium convenientissima sunt ad evacuandum, sunt
hierae, tum Archigenis, tum quae diacolocynthidos vocatur,
atque item helleborus, quo praestantius nihil est in hac labe, si
in sero lactis exhibeatur: valet et epithymum, et in universum
quae melancholicum humorem purgant.

Contagem autem prohibent, quae probe exsiccant, inter quae
antipathia quadam peculiari laudant omnes cinerem fluvialium
cancrorum ustorum: laudant pariter et gentianae radicem, sive
per se sumatur, sive cum praedicto pulvere in vino albo: quidam
et thus admiscent: quo medicamento utendum est omni tempore
morbi: commendant et alyssum herbam, quae nomen etiam
sortita est, quod sine rabie hominem faciat; Arabes Alguascen
appellant: in qua non parva ambiguitas est inter medicos,
primum quidem utrum eadem sit Dioscoridi et Plinio alyssum,
deinde et quaenam apud illos sit: Plinius si quidem folia alysso
dicit in orbem esse circa caulem, qualia in rubia cernuntur:
Dioscorides autem dicit rotunda esse. Aliqui Plinio Alyssum
esse putant rubiae genus sylvestre, quod medium est inter