230 DE CURATIONE

que et quae per urinam multam materiam educunt, nam multas
ex his febribus vidimus per ejusmodi crisim finitas.

His ergo consideratis scito reliquam curationem in eo consis—
tere quod putrefactioni et contagioni omnibus ingeniis adver—
satur, tam per ea quae communia et aliis febribus remedia sunt,
quam per propria contagiosis: quoniam autem quae propria sunt,
omnia quidem potentia sunt sicca, et siccorum alia calida, alia
frigida, et rursus alia etiam styptica, et crassae substantiae;
quaerat fortasse aliquis, utrum calida conveniant in his febribus,
similiter et utrum styptica, et quae sunt crassae substantiae:
qua de re Aloysius Mundella,' medicus Brixiensis, vir doctus
et diligens nonnulla ad nos secripsit, ac praecipue super Smaragdo
quem aliqui medici veluti arcanum quoddam et venerandum
antidotum habent: bene igitur erit de hisce dubiis (ut promisi—
mus) nonnulla dicere, quod maxime ad hoc febris genus pertinere
videtur.

Primum igitur, quantum ad calida attinet, quoniam multae
harum febrium in sanguine pituitoso consistunt, et materia in
eo genere crassiori, si quis per calida in iis agat, nihil (ut opinor)
nocebit, aut si frigidis calida tamen permisceat, praesertim
aromatica, et quae excellenter adversantur putrefactioni: si
vero biliosior fuerit sanguis, convenientiora erunt frigida, sive
pulveres fuerint, sive decocta, sive alia: atque in his si etiam
styptica adhibeas, nihil officies, nisi valde multa obstructio fuerit
visa, quod rarius in eo sanguine accidit: quare nec dubita per
haec naturam, et macularum expulsionem impedire, si sanguis
subtilis sit, nam potius ebullitionem temperabis (ut in Variolis
dictum est); ab his vero magis cavendum tibi sit, quum crassior
est sanguis, et obstructionibus paratior.  Caeterum illud notan—
dum est, quod stypticorum quaedam crassissimae substantiae
sunt et summe astringentia, ut pontica, et austera vocata, quales
immaturi fruetus, et sorba, et corna: atque haec quidem magis
cavenda sunt: propter quod nec vinum laudem quod ex oxya—
cantha fit, nec quod e cornis: alia vero simpliciter acerba sunt,

: Text of 1554 reads Alexander Mondella.  Text of 1555 originally
read Alexander, but a printed slip reading Aloisius has been placed
above it in the British Museum copy.