220 DE CURATIONE

riam quae corrumpi incipit, praetermittenda non sunt ac in
primis quae exsiccant, quorum quae simul ealida sunt, tum
exhibeantur, quum: crassiores, et segniores humores sunt: quae
vero frigida, ubi tenuiores, et acriores sunt: tum nec displi—
ceant, quae imputrescibilia ipsa, existentia, intermista prohibent
putrefactionem: quorum multa etiam spiritualem antipathiam
habent, et partim repellunt, partim confortant, ut odorata.

Materiam vero, quae jam corrupta est, non intra debes relin—
quere, sed secernere, et extra, pellere, quantum potes: facit id
quidem saepe natura modo per maculas quasdam, modo per
pustulas, modo per abscessus alios, ut plurimum autem per
alvi dejectionem: verum, quum segnis natura est, tu ejus offi—
eium assume, et evacua interdum clysteribus, interdum lenien—
tibus, interdum purgatoriis pharmadcis: verum cave, ne stimu—
Ium multum adhibeas, quoniam quae corrupta sunt, non poscunt
irritamentum magnum, lubrica ipsa existentia, atque etiam valde
irritantia. Sunt qui per aloem aut diebus singulis, aut alternis
leviter purgent, alii per alia: cujus rei certa methodus esse
non potest, sed discreto medico opus est.