216 DE CURATIONE

annis 1505, et 1528, manifeste visum fuit. Qua in re mihi ita
dicendum videtur, quod aut contagio extrinsecus concepta est,
aut, intrinsecus primo in nobis facta, et haec rursus vel in initio
est vel jam valde sparsa: si igitur extrinsecus venit contagio
sive in initio sit, sive non, nunquam sanguis est per phleboto—
miam movendus, ea de causa, quod contages introrsum tra—
hitur, et versus cor, tam ea, quae circa summa est, quam ea,
quae in venis pulmonis, nisi adeo magna plenitudo videatur ut
ferri non possit; tum enim licet phlebotomia uti, sed et hoc circa
initia, propter quod superioribus annis, in quibus contages
extrinsecus in nos venerat, major pars eorum, quibus secta fuit
vena, periere. Si vero contages in nobis primo oborta fuerit,
securius quidem possumus detrahere sanguinem, sed et tunc
ab initiis, et quum plenitudo videtur: in universum enim hoc
constare debet, quum jam sparsa contagio est, et seminaria
late jam diffunduntur, nihil venae incisionem juvare, quinimo
longe nocere magis, quoniam omnis agitatio, quae in sanguine
fit, putrefactionem valde adauget, quod seminaria magis misceri
accidat, et sinceras partes cum infectis, non aliter, quam si in
craterem aquae salis aut fellis modico injecto, si quiescat aqua,
et non agitetur, minus salsa, et amara permanet, si vero agite—
tur, statim tota contaminatur permistis minimis invicem: quare
non solum superioribus annis, sed semper, et in aliis quoque
pestilentiis, visum est magnam phlebotomatorum partem rem
male egisse, quod in angusto sit tempus, in quo venae sectio con—
venit, in amplo autem in quo non convenit ; quare bene per—
pendere opus est, quando, et quomodo seces.

Quod si secanda sit vena, satius etiamnum existimo secandam
esse, eam, quae in talis est, aut haemorrhoidas aperiendas, hae
enim et si non omnes venas, quae ad cor possunt deferre con—
tagem, divertunt, at quarundam tamen cursum ab eo revocant,