214 DE CURATIONE

etiam sint, quae si etiam stiptica fuerint, nihil refert, frangunt
enim haec maxime et virtutem continent, ne dissolvatur, quod
potissimum accidit in his febribus.

Porro si ea, quae per antipathias valent, ulla in contagione
convenientia sunt, in hac certe convenientissima, et maxime
praesentanea sunt, in qua contages venenis quibusdam assimila—
tur: quare his maxime utendum, nec unquam deserenda, quae
tum repellendo, tum et confortando juvant; atque hae quidem
intentiones ad seminaria habendae sunt, quae, si ab aere, vel alio
dependeant, illud etiam principium extinguendum, et fran—
gendum tibi erit.

Ad materiam vero, quae in periculo est, primum illud aequum
est quaerere, utrum evacuatio ulla conveniat, et qualis: ac con—
venire quidem, quum plenitudo adest humoris ad putrefactio—
nem parati, manifestum est: ubi vero plenitudo ea non adsit, sed
corruptio tota e contagione dependeat (nihil enim prohibet
alicui probe sano existenti contagionem inferri) tum non est
procuranda evacuatio materiae periclitantis, praesertim phle—
botomiis, aut pharmacis: quinimo de his dubitatio est, et con—
troversia inter medicos, utrum sint adhibenda in ea etiam mate—
ria, quae cum plenitudine pestem affert: quippe sunt, qui in
omni pestilentia non semel solum, sed et bis sanguinem hauriant,
rationem autem facti addunt, quod hic morbus sit magnus, imo
omnium maximus, quod ebullitio in sanguine magna fiat, quod
peccatum in ipso sanguine quasi semper sit et corruptio, quod
per phlebotomias bene eventetur corpus, et transpiret, quod
natura multum in his febribus gravetur, quae nisi sublevetur,
morbum non ferat, non expellat, non concoquat; propter quod
multi visi sunt quibus phlebotomia facta, statim lenticularum
expulsio faecta fuit, quum prius nulla appareret.

Contra alii magnopere a phlebotomiis cavent, quod expe—
rientia constet partem maximam eorum, quibus detraetus fuis—
set sanguis, paulo post aut obiisse, aut in deterius lapsos, ut