CAPUT XIII
DE ELEPHANTIA,

Non esse autem Gallicum vocatum morbum eum, qui Ele—
phantia vel Elephantiasis interdum, et Elephas a Graecis appel—
latur, sufficere quidem ad ostendendum ea possent, quae Leo—
nicenus vir tantus seripserat: veruntamen, si et nunc quoque
pauca quaedam eadem de re adjiciantur, non inutile fuerit (ut
promisimus), quando posteriorum quidam plus aequo obstinati
scriptis mandavere eundem esse morbum Elephantiam et mor—
bum Gallicum, atque eisdem etiam remediis curari oportere:
quod autem eos praecipue decepit, id fuit, quod videntes ipsi
antiquos seorsum de Lepra scribere, et seorsum de Elephantia,
tum existimantes per Leprae nomen ab iis intelligi illud, quod
vulgo Lepram vocamus, nesciverunt, quidnam esset Elephantia,
nisi morbus hic, qui mox Gallicus est appellatus.  Sed certe haec
monstrant antiquorum scripta parum fuisse considerata ab ob—
stinatioribus hisce hominibus; neque enim ita est (uti ipsi putant)
per Lepram &a Graecis eum morbum intelligi, qui vulgo Lepra
dicitur, sed aliam quandam longe leviorem dispositionem, de
qua simul cum Psora hoc est Scabie agunt, quae via quaedam
est ad Elephantiam, quae proprie passio illa est, quam non
solum vulgus, sed et recentes medici tum Latini, tum Arabes
Lepram vocant.  Paulus de Lepra agens una cum Psora, horum,
inquit, morborum uterque summae cutis asperitas est, eum pru—
ritu et corporis attenuatione, ex melancholico humore ortum
habens. / Galenus in libello de Tumoribus:  Sunt autem Psora et
Lepra melancholicae passiones solius cutis, quae si in venis et
carne invalescant, Cancer nominatur, et Elephas: item quosdam
dicit: ex Elephantiosis factos fuisse leprosos, aegritudine in

158