30 ' DE CONTAGIONE

eausa aer continenter eam evaporationem dividit magis, et
magis, donec ad eas veniat partes, quae non ultra dividi et
separari possunt: facta igitur innumerabili illa divisione mul—
tum aeris repleri accidit et circumquaque misceri, quod et in
fumo manifestissimum est videre.  Propter has igitur causas, et
quae circa contagiones contingunt evaporationes, circumquaque
feruntur, et aeris multum occupant, quoniam exhalatio omnis
multum diffunditur, magis autem sursum, et primo, sed tamen
mox et ad latera, et postremo deorsum accidit ferri: ac sic et
cohabitantes possunt inficere seminaria haec, et non solum in
fomite, sed et in aere per certum tempus servari, diutius autem
in fomite.

Quo autem modo fiat, ut tam parvae quantitatis existentia
non alterentur saltem medio in aere exposita, priorem habet
dubitationem: nam quae tam fortis esse mistio potest in tam
parva particula, ut in aere diu consistere valeant, praesertim,
quae in duricie non consistunt? sed certe, quae lenta sunt, et
glutinosa, quamquam parvissima sint, possunt quidem si non
omnino tantum, quantum dura, vivere, at paulo minus possunt.

Dura quidem propter tria resistunt alterationibus maxime,
et quod in pauca quantitate plus habent materiae, et quod
propter terram plus habent frigiditatis, et quod partes non
bene subtiliari et rarefieri possunt propter densitatem: quod
fieri oportet, si caliditas induci debet: priora igitur duo et si
lenta non habent aeque ac dura, attamen in parte habent
et ipsa: tertium vero habent non minus quam dura, hoc est
difficultatem subtiliationis propter partium tenacitatem, et
quod mistio e valde minimis constat: tenacitas enim facit,
ut pars non facile secedat a parte, mistio vero e quam minimis
facta bene unitis adversus alterationes omnes valet: quoniam
si rarefieri oporteat, statim praesto sunt partes terrae, quae
prohibeant, juxta quodlibet minimum sitae, si vero densari
necesse sit, praesto sunt ignis partes propter propinquitatem,
quae similiter obstent: qua de causa non solum dura, sed et